Deze week mocht ik de eerste papieren exemplaren van m’n tweede boek ontvangen! Na het vele werk dat er toch weer is ingekropen, is dit een fantastisch gevoel – iets wat ik aan iedereen kan aanraden.

Mensen denken dat soms dit één of andere uitzonderlijke prestatie is, terwijl het écht niet zo moeilijk is… Akkoord, je zal wel iets van aanleg moeten hebben, maar die aanleg uit zich vooral in de ‘goesting’ om er mee bezig te zijn. Mij moet je niet vragen om een marathon te lopen, een doe-het-zelf project tot een goed einde te brengen, of enkele heldere noten te spelen op eender welk instrument… (en laat me al helemaal niet zingen). Misschien dat ik die zaken wel zou kunnen (… maar dan ook nog niet goed) als ik daar hard voor zou werken… maar ik kan dat gewoon niet opbrengen.
Wanneer ik iets schrijf, kom ik wél in ‘flow’, en is dat geen opgave. Het valt immers niet te ontkennen dat het wel redelijk wat tijd vergt om meer dan 200 bladzijden vol te pennen. Ach, iedere dag een soap volgen op televisie vraagt waarschijnlijk meer tijd.
 
Het lastigste voor mij was om de goede insteek te vinden om iets te vertellen. Wat gedachten op papier of in een mindmap zetten is een eerste stap. Eens je dat schema hebt, en misschien al enkele fragmenten uitgetypt hebt, kan je naar een uitgeverij stappen met je project.

Je moet dus zeker al geen volledig afgewerkt manuscript hebben vooraleer je die stap zet. Integendeel zelfs: vanuit Uitgeverij LannooCampus (en waarschijnlijk is dit bij andere uitgevers ook zo) is er een goede begeleiding met ook inhoudelijke tips over hoe de structuur aan te pakken.
Wat je inhoudelijk kan helpen is om beroep te doen op enkele experten in specifieke onderwerpen. Zo had ik voor ‘De Retentie-Economie’ hulp van Liesbeth Nizet voor een paragraaf over de prijszetting, en van Gert De Tant en Greet Brosens voor wat achtergrond over IoT. Alle drie erg bedankt daarvoor trouwens.
 
Een andere misvatting die mensen tegenhoudt om zelf aan een dergelijk project te beginnen is dat ze denken dat je een volleerd taalkundige moet zijn die het Nederlands perfect beheerst. Ook hier komt er vanuit de uitgever voldoende ondersteuning. Een manuscript wordt immers (verschillende keren) nagelezen en gecorrigeerd. Wanneer ik de eerste lezing terug kreeg van ‘De Retentie-Economie’ stelde ik vast dat de redactor in de eerste paragraaf een loeier van een ‘dt-fout’ gevonden had… en het was niet de enige in de tekst…
Ook zal je feedback krijgen over de zinsbouw en structuur van je werk.
 
Als je er dus eerder al over twijfelde om hier aan te beginnen: Open je tekstverwerker, creëer een nieuw document, en begin er gewoon aan… iedere reis start met een eerste stap, ieder boek begint met een eerste letter…